Συγνώμη χωρίς παραίτηση είναι μια ακόμα απάτη.
Γράφει ο Γ. Παπαδόπουλος - Τετράδης Οι παλιοί έλεγαν ότι από τότε που βρέθηκε η συγνώμη οι άνθρωποι έγιναν γαϊδούρια. Και το έλεγαν γιατί η συγνώμη αντικατέστησε το τίμημα που ώφειλε να πληρώσει κανείς για την αδικοπραξία του. Λες μια συγνώμη και καθαρίζεις. Τζάμπα. Ενώ, η πραγματική συγνώμη συνοδεύεται υποχρεωτικώς και από τίμημα. Αν είσαι αξιωματούχος παραιτείσαι. Πολύ περισσότερο αν είσαι πρωθυπουργός. Στην αρχαία Αθήνα και Σπάρτη, που δεν είχε ακόμα βρεθεί η συγνώμη, ο αδικοπράττων ζητούσε έλεος. Δηλαδή, να μειωθούν οι επιπτώσεις από την πράξη του. Όχι να μην έχει επιπτώσεις. Η έννοια του αδικήματος χωρίς τίμημα ήταν αδιανόητη. Όχι από σκληρότητα. Αλλά, από καθήκον δικαιοσύνης έναντι εκείνων που δεν αδικούσαν. Τόσο απλά. Αυτό το καθήκον απέναντι σε εκείνους που ακολουθούν τους κανόνες της Δημοκρατίας και της ισονομίας , είναι άγνωστο στη σύγχρονη Ελλάδα. Αλλά, και σε εκείνους, που κομπορρημονούν ότι είναι η προσωποποίη