Ώστε υπάρχει και η αρετή της φιλοπατρίας;
Ώστε υπάρχει και η αρετή της φιλοπατρίας; «Ουδέν κακόν αμιγές καλού». Τώρα με την «πανδημία» -όπως όλος ο πλανήτης την ονομάζει προς δόξαν της «αειφεγγούς ημών γλώσσης»- η οποία τρομοκρατεί και πλουσίους του Βορρά και πένητες του Νότου, οι ηγέτες πολλών χωρών για να φιλοτιμήσουν τους λαούς τους και να επιδείξουν πειθαρχία και συνοχή, θυμήθηκαν, κατέβασαν από το σκονισμένο ράφι της ιστορίας τους, την λησμονημένη και περιφρονημένη αρετή, την φιλοπατρία. Οι ταλαίπωροι, πανικοβλημένοι Ιταλοί, ψάλλουν στα σφαλιστά πορτοπαράθυρά τους τον Εθνικό Ύμνο, Γάλλοι, Δανοί το ίδιο. Ξαφνικά η παγκοσμιοποίηση, η αερόφουσκα της πολυπολιτισμικότητας, από ευλογία, κατήντησε κατάρα. Τα σύνορα κλείνουν και τα κράτη ανακαλύπτουν ότι το μυστικό υφάδι που μπορεί να ενώσει το λαό τους είναι ο πατριωτισμός. Το 1941, όταν οι Γερμανοί εισβάλουν στην τότε Σοβιετική Ένωση, ο Στάλιν, αφήνοντας κατά μέρος τις προλεταριακές ανοησίες, κήρυξε τον Μεγάλο Πατριωτικ...