Η τραγική επαλήθευση μετά από 4 χρόνια...

Η τραγική επαλήθευση μετά από 4 χρόνια...

Τό κατωτέρω άρθρο τό είχα δημοσιεύσει μετά τίς προγραμματικές δηλώσεις τού ακατονόμαστου όταν ήλθε στήν εξουσία, τόν Ιανουάριο τού 2015. Τά κείμενα αποκτούν μιάν άλλη δυναμική μέ τήν πάροδο του χρόνου, σάν τό καλό κρασί που όσο πιό παλιό είναι, τόσο τό καλύτερο. Αξίζει νά τό διαβάσετε, είναι δυστυχώς τραγικώς επίκαιρο ιδίως στό θέμα τών Σκοπίων.

Η συγκινησιακή φόρτιση τού πρωθυπουργού καί η αλήθεια.

10 Φεβρουαρίου 2015 στις 12:00 μ.μ.

Τίς τελευταίες μέρες πολύς λόγος γίνεται για την συγκίνησιακή φόρτιση του πρωθυπουργού κ Τσίπρα, κατά τα τελευταία λεπτά της ομιλίας του εξαγγέλοντας το κυβερνητικό πρόγραμμα. 

Είναι αλήθεια ότι αυτό προκάλεσε ένα πολύ θετικό κλίμα γι' αυτόν εκ μέρους πολλών Ελλήνων πολιτών, ακόμη καί μή ψηφοφόρων του. Αυτό ερμηνεύεται: όταν γιά 4-5 χρόνια έχει υποστεί ως Έλλην τόση απαξίωση από προδότες δωσιλόγους, όταν έρχεται ο πρωθυπουργός και σού μιλάει για πατρίδα, γιά ηθική, γιά ελπίδα, γιά αξιοπρέπεια καί άλλα τέτοια, νοιώθεις νά σού φεύγη ένα βάρος, καί λές μέσα σου "ν' αγιάση το στόμα σου! Πέστα χρυσόστομε!" καί γυρνάς καί λές περιχαρής στούς τριγύρω σου "Βλέπετε βρέ; Αυτός είναι! Όχι σάν τους άλλους...!"

Είναι όμως πράγματι έτσι; Άς το εξετάσουμε λίγο πιό ψύχραιμα αλλά και με κριτήρια Χριστοκεντρικά.

Μιά συναισθηματική φόρτιση χαράς μπορεί να είναι το αποτέλεσμα είτε ταπείνωσης κατά Θεόν είτε εωσφορικού εγωϊσμού. Τά δάκρυα της μετανοίας π.χ. ανήκουν στήν πρώτη περίπτωση, καί όσοι τό έχουν βιώσει αντιλαμβάνονται πολύ καλά τί εννοώ. Η εγωϊστική όμως ικανοποίηση γιά κάποιο κατόρθωμά μας μπορεί νά μάς κάνη νά κλαίμε από χαρά γιατί επί τέλους μετά από πολύ κόπο επιτύχαμε αυτό που τόσο πολύ επιδιώκαμε. Μάλιστα δε, όσο περισσότερο χρόνο έχουμε αναλώσει για τό επιθυμητό τόσο μεγαλύτερη είναι καί η φόρτιση.

Ερχόμαστε στο προκείμενο: Ο κ. Τσίπρας, νέος σχετικά, μετά από μακροχρόνιο αγώνα γίνεται γιά πρώτη φορά πρωθυπουργός! Δόξα καί τιμές τόν περιβάλλουν αλλά καί ευθύνες μεγάλες τόν αναμένουν. Αυτό είναι κατάλληλο κλίμα γιά νά φορτιστή κάποιος έντονα δεδομένου ότι κατά τήν γνώμη μου εντάσσεται στήν περίπτωση του εγωϊσμού. 

Γιατί το λέω αυτό; Προσέξτε:

α) Πώς συμβιβάζονται τα λεγόμενά του περί πατρίδος όταν επιχειρήται η εθνολογική αλλοίωση των Ελλήνων διά τής αποδόσεως τής ιθαγενείας στούς μετανάστες;

β) Πώς συμβιβάζονται τα λεγόμενά του περί πατρίδος όταν (δεδομένου του μεγίστου δημογραφικού προβλήματος της Ελλάδος) στηρίζει τίς αμβλώσεις;

γ) Πώς συμβιβάζονται τα λεγόμενά του περί ηθικής ενώ ταυτοχρόνως αποδέχεται αλλά καί στηρίζει την δολοφονία ανυπερασπίστων ψυχών (αμβλώσεις);

δ) Πώς συμβιβάζονται τα λεγόμενά του περί πατρίδος όταν απορρίπτει τόσον ό ίδιος όσον καί το κόμμα του τήν Ορθοδοξία;

ε) Πώς συμβιβάζονται τα λεγόμενά του περί πατρίδος όταν αποδέχονται ονομασία των Σκοπίων η οποία νά εμπεριέχη τήν λέξη "Μακεδονία";

στ) Πώς συμβιβάζονται τα λεγόμενά του περί πατρίδος όταν στηρίζει τήν παρουσία τών ορδών τών ισλαμο-λαθρομεταναστών;

ζ) Πώς συμβιβάζονται τα λεγόμενά του περί πατρίδος όταν προωθούν τήν ηθική εξαχρείωση καί εκμαυλισμό της Ελληνικής κοινωνίας διά της προωθήσεως τού συμφώνου συμβιώσεως μεταξύ ομοφυλοφίλων;

'Εγραψα ανωτέρω περί Χριστοκεντρικών κριτηρίων. 

Μάς λέγει λοιπόν ο Χριστός: "ἕκαστον γὰρ δένδρον ἐκ τοῦ ἰδίου καρποῦ γινώσκεται. οὐ γὰρ ἐξ ἀκανθῶν συλλέγουσι σῦκα, οὐδὲ ἐκ βάτου τρυγῶσι σταφυλήν." (Λουκ. 6,44).

Οι καρποί του δένδρου είναι αυτά που σάς περιέγραψα. Μυαλό έχετε, βγάλτε τό συμπέρασμα μόνοι σας άν καί κατά πόσον η συγκινησιακή φόρτιση τού κ.Τσίπρα είναι αποτέλεσμα ταπεινώσεως ή εγωϊσμού και εν τέλει αληθείας ή ψεύδους.

Σπεύδω δε να διευκρινίσω ότι δέν αποδίδω πρόθεση κακή στον κ. Τσίπρα. Αυτός μόνον ο ίδιος και ο Θεός το γνωρίζει. Αυτός, ο ίδιος, φαίνεται ότι είναι πεπεισμένος ότι επί των ανωτέρω σκέπτεται και ενεργεί ορθώς. Αλλά όσοι είναι μακράν της αληθείας η οποία είναι ο ίδιος ο Χριστός, πάντα έτσι νομίζουν. 

Άλλωστε το είπε και ο ίδιος ενώπιον του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας: "Σας διαβεβαιώνω στην τιμή και στήν συνείδησή μου". Καί λίγο πιό πάνω σας περιέγραψα πώς βλέπει κάποια πράγματα η συνείδησή του!

Άς μήν παρασυρόμεθα λοιπόν, και άς προσπαθήσουμε να μιμηθούμε τους αγίους στην απάθεια.

Βασίλειος Λιάκος